Obecnie — jak sądzę — wkraczamy w nowy etap, w którym „Solidarność” powinna, w znacznie większym niż dotychczas zakresie, przejść do działań pozytywnych [...]. Nie wystarczy już mówić, że jest źle — trzeba powiedzieć, co i jak należy zrobić, aby było dobrze. To, że „Solidarność” przetrwała jako niezależna organizacja, ze swą niezależną prasą, wydawnictwami, finansami, strukturami w zakładach pracy itd. [...] było i jest naszym najpoważniejszym atutem. W nadchodzącym czasie rola tych struktur jeszcze wzrośnie. Dlatego muszą one istnieć i działać dopóty, dopóki nie zyskamy instytucjonalnych gwarancji bezpieczeństwa dla naszego Związku. Muszą istnieć, ponieważ nie możemy patrzeć bezczynnie, jak u progu XXI wieku kraj nasz stacza się w wiek XIX.

Zawsze byłem i jestem przekonany o decydującej roli, jaką odgrywają w naszym Związku anonimowi, nieznani prawie nikomu działacze. To dzięki ich poświęceniu, odwadze i wytrwałości „Solidarność” istnieje jako organizacja, dzięki nim ukazuje się i jest kolportowana prasa niezależna, istnieją struktury zakładowe, zbierane są składki, przekazywane informacje. Oni też są najbardziej narażeni na represje. Dzisiaj, chcę Wam, moi kochani, wszystkim znanym mi osobiście i nieznanym, złożyć wyrazy najwyższego uznania i serdeczne podziękowanie za dotychczasową pracę. Mam nadzieję, że wystarczy nam sił i odwagi, by prowadzić ją dalej.

Wrocław, 22 października

Toczą się obrady „okrągłego stołu”. Władze najprawdopodobniej uznają w końcu legalność NSZZ „Solidarność”, NSZZ „Solidarność” RI oraz NZS-u. Jednak do końca nie jest jasne, jaką cenę przyjdzie społeczeństwu za to zapłacić. Częścią tej ceny ma być zaniechanie walki o wolne wybory i legalizacja tej władzy. Takiej ceny zapłacić nie można — nie wolno kupczyć  podstawowymi prawami społeczeństwa. RKS NSZZ „Solidarność” regionu Dolny Śląsk raz jeszcze oświadcza, że w przypadku przyjęcia niedemokratycznej ordynacji wyborczej wezwie do bojkotu takich wyborów. Ponadto RKS wyraża dezaprobatę wobec braku konsultacji w tej sprawie reprezentantów „Solidarności” przy „okrągłym stole” z członkami Związku w zakładach pracy, pomimo że czasu było wystarczająco dużo. […]

Gniew społeczny wzrasta. Jak dotąd, jest on hamowany przez działaczy zaangażowanych w obrady „okrągłego stołu”. Wykorzystując to, zarówno PZPR jak i OPZZ, niejednokrotnie z dyrekcjami niezadowolonych zakładów, usiłują skompromitować słuszne żądania pracowników poprzez inspirowanie strajków. Takie postępowanie nie ma przyszłości. Nie uda się skompromitować strajku ani zamknąć ludziom ust.

Wrocław, 13 marca